No Island un zerigg


 

Un schbäder geht’s dann endlisch los.

Die Abfahrt werd zum Fescht.

Viel sin am Rhoi mit de ganz’ Bloos

un winschen ‘s Allerbeschd’.

 

De Gunther hod zum Abschied gsaat:

„Mer trinken noch e Piffsche,

bleibt mer all gsund, werd ned malad!“

Un dann geht’s ab mimm Schiffsche.

 

No Island, ja, do will mer hie,

bloß weje de Brunhild.

De Gunther soll e Fraa ball krie,

uff die is er ganz wild,

 

obwohl der die jo gar ned kennt.

Er will se ããfach hawwe.

Un drum, Ihr Leit, so geht’s am End:

Mer muss no Island mache.

 

Un wie se endlisch dort dann sin,

die Brunhild dud glei bebbern:

„Was glaabt dann Ihr do, wer isch bin;

isch du Eisch ããni schebbern.

 

Wer misch mol kriet, muss misch besiesche;

es werd brutal gekämpft,

als wär mer midde in de Kriesche.“

Die Schdimmung is gedämpft

 

durch do die deitlisch hadde Worte

beim Gunther un soim Tross.

„Mer mããnt jo grad, mer wären Sordde;

was glaaben die dann bloß?“

 

De Sieschfried sescht: „Reescht Eisch ned uff.

Bin doch in Eire Mitt’.

Die kriet von mir mol ããner druff;

dann nemmen mer se mit!“

 

De Gunther is bereit zum Kampf,

es schlogger’m jo die Knie.

De Sieschfried sescht: „Mach ned so ‘n Krampf,

des krieje mer schun hie.“

 

Er dud soi Tarnkapp uffsetze,

mer kannen ned mehr seh,

dud dann aa glei zum Gunther wetze;

ge’ Brunhild sin’s jetz zwää.

 

 

 

 

 

 

Un dann in alle Diszipline

werd Brunhild rischdisch platt gemacht.

De Gunther mit ‘re Sieschermiene:

„Brunhild horsch her un bass jetz Acht!

 

Du gehscht mit mir no Worms am Rhoi,

isch heirat disch dann fix.

Un Kehnischin, des sollschde soi.

Na, saa mol, is des nix?“

 

Die Brunhild sescht: „Na, aller, gut!

Isch pack noch schnell moin Krããm.

Du kriescht en Kuss noch uff doi Schnud,

dann fahr isch mit Eisch hããm.“

 

 

 
[ Home · zurück ]

 

[ Titelbild ]    [ Vorwort des Oberbürgermeisters der Stadt Worms ]    [ Prolog des Autors ]
[
Inhaltsverzeichnis ]    [ Leseprobe (hochdeutsch) ]    [ Impressum/Info ]